Αντίο, Φιλενάδα | Πένυ Παπαδάκη

Η Σοφία γεννήθηκε με τη σφραγίδα της υποχρέωσης στην ψυχή και με ένα μεγάλο ελάττωμα που βόλευε τους γύρω της∙ δεν μπορούσε να αρνηθεί σε κανέναν τίποτε, δεν μπορούσε να πει όχι. Το τίμημα που πλήρωσε ήταν βαρύ, αφού για τις λάθος επιλογές της έχασε ακόμη και την ελευθερία της.
Από την άλλη, η Μαρίνα είπε όχι σε όλα όσα την καταπίεζαν. Όχι στους γονείς, σε μία υποκριτική κοινωνία, σε έναν έρωτα-δυνάστη και στην πιθανότητα να χάσει τη μονάκριβη κόρη της. Το τίμημα ήταν να χάσει κι αυτή, εκτός από την ελευθερία της, και ίδιο της τον εαυτό.
Θα ανταμώσουν μέσα στα σκοτάδια, κι όταν τα μάτια τους θα συνηθίσουν, θα μάθουν, άλλοτε βίαια κι άλλοτε με τρυφερότητα, πως το φως που βγάζει η ψυχή είναι πιο δυνατό και πιο ζεστό από του ήλιου. Θα διδαχθούν η μία από την άλλη, θα αντέξουν η μία για την άλλη, θα κλάψουν η μία με την άλλη. Όπως κάνουν μόνο οι φίλες.
Και εκεί που πίστεψαν πως την κέρδισαν την παρτίδα της ζωής, αυτή θα τους δείξει πως μπλόφαρε, γιατί έκρυβε ένα αντίο στο μανίκι της.