Θάνατος Κλέφτης|Agatha Christie

«Αξιοσημείωτο», είπε, «και καθ’ όλα συναρπαστικό. Σας συγχαίρω».
«Μα, για ποιο πράγμα, κύριε Πουαρό;»
«Σας συγχαίρω που έχετε ένα τόσο μοναδικό, εξαίσιο πρόβλημα».

Μια έξαρση κλοπών σε μια φοιτητική εστία, φυσιολογικά, δε θα ήταν το είδος του εγκλήματος που θα τραβούσε το ενδιαφέρον του Ηρακλή Πουαρό. Όταν, όμως, είδε τη λίστα με τα κλεμμένα αντικείμενα, μεταξύ των οποίων ένα στηθοσκόπιο, ένα παλιό μάλλινο παντελόνι, ένα κουτί σοκολατάκια, ένα ξεσκισμένο σακίδιο πλάτης και ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι μέσα σε ένα πιάτο με σούπα, έδωσε συγχαρητήρια στη διευθύντρια, την κυρία Χάμπαρντ. Η λίστα δεν έβγαζε κανένα απολύτως νόημα. Όμως ο Πουαρό δεν μπορούσε να μην αναρωτηθεί: Αν είχαμε απλώς να κάνουμε με έναν ασήμαντο κλέφτη, γιατί όλοι στην εστία ήταν τόσο φοβισμένοι;