Τα Χρώματα Που Εσείς Μου Μάθατε|Άννα Κανδαράκη

Τον βοήθησα, αρχικά με ερωτήσεις, υποθέσεις και απαλή φωνή. Ήθελα να μαλακώσω αυτόν τον δύσκαμπτο βράχο που έβλεπα απέναντί μου. Σκληρός και –όπως καθετί σκληρό– εύθραυστος. Αυτό είναι πάντα ένα από τα βασικά που δουλεύουμε στην ψυχοθεραπεία. Να μαλακώσουμε τις άμυνές μας, να καταλάβουμε ότι να λυγίζεις δεν είναι αδυναμία, αλλά δύναμη. Το κλαδί που λυγίζει δε σπάει, τ’ αγκάθια δεν προστατεύουν, διώχνουν. Με χειρουργικές κινήσεις, τόσο μαλακά όσο όταν πας να αγγίξεις ένα μισάνοιχτο όστρακο, που με το που το πλησιάζεις κλείνει, ήθελα να τον προσεγγίσω, να μάθω την ιστορία του. Τόσο προσεχτικά, γιατί ήξερα ότι ανά πάσα στιγμή μπορούσα να τον χάσω. […] Λίγο λίγο, πιάνοντας την κλωστή πότε από την αρχή και μετά πάλι από τη μέση, και όταν βρίσκαμε κόμπο πάλι πίσω, λίγο λίγο λοιπόν προσπαθούσα να ξετυλίξω το κουβάρι που ήταν σφιχτά μπλεγμένο σαν πέτρα.

Θραύσματα και μονοπάτια που έχουν συναντηθεί μέσα στη θεραπευτική αίθουσα ενώθηκαν και έβγαλαν αυτές τις διαδρομές με μοναδικό σκοπό εκείνος που θα τις διαβάσει να συναντήσει τον εαυτό του, τον διπλανό του, το παιδί ή τον γονιό του, εκείνον που επέλεξε να περπατήσουν μαζί και εκείνον που άφησε πίσω αλλά τον κουβαλάει μέσα του.

Συχνά θα σας βγει θυμός, θα ψάχνετε –ανθρώπινα αλλά λανθασμένα– τον ένοχο. Ποιος μπορεί να φταίει, το πρόσωπο που κρύβεται πίσω από τις δυσκολίες και την αδικία του κάθε πρωταγωνιστή, άρα και τις δικές μας. Η επικριτική μαμά, ο απόμακρος μπαμπάς, ο ασυνεπής πρώην, ο παραιτημένος νυν… Μην το κάνετε. Δεν ψάχνουμε ένοχο. Να καταλάβουμε θέλουμε για να το πάμε αλλιώς.

Με πολύτιμο εργαλείο τη γνώση της κλινικής ψυχολογίας αλλά ταυτόχρονα με απλό και κατανοητό λόγο, οι ιστορίες επιδιώκουν να κάνουν μια γερή βουτιά στην περίπλοκη και πολύχρωμη ανθρώπινη ψυχή. Άλλωστε μέσα από αυτό το μαγευτικό καθημερινό ανακάτεμα με τους ανθρώπους, ένα πράγμα που έμαθα σίγουρα είναι ότι η ανθρώπινη ψυχή είναι ένα ατελείωτο ψηφιδωτό. Σχήματα και χρώματα τόσο διαφορετικά κι όμως τόσο ταιριαστά μεταξύ τους. Πόσα χρώματα έχουμε όλοι μέσα μας, πόσα λίγα ξέρουμε και πόσα ακόμα έχουμε να ανακαλύψουμε.